Al van jongs af aan gepassioneerd. Nu ook geprofessionaliseerd tot fulltime fotograaf
Begin bij het begin
Ik ben Ellen Sonck, 30 jaar en wonend in Brugge. Na bijna 6 jaar fotograferen in bijberoep ben ik intussen drie jaar fulltime aan de slag als paarden- en hondenfotograaf. Ik heb zelf ook een paard, gekend onder kwpn.bamaris op Instagram.
Alles begon met een simpele analoge camera van Kruidvat toen ik nog maar 7 jaar oud was en voor het eerst op ponykamp ging. Beide passies van paarden en fotografie waren al aanwezig, maar vanaf toen kreeg ik de microbe echt te pakken.
De liefde voor paarden is altijd enorm groot geweest. Fotografie is lang op een laag pitje gebleven gezien ik alle centen, ook als tiener, meer uitgaf aan paardrijlessen en spulletjes dan aan fotografie. Camera’s die ik toen had waren de oude toestelletjes, doorgeschoven van mijn ouders of oudere broer, dit waren de meest simpele camera’s op de markt met slechts enkele megapixels. Ook pikte ik toen de compactcamera van mijn beste vriendin vaak om alles vast te leggen bij de paarden. Op een bepaald moment werd ik wel kritischer omdat ik foto’s zoals de paardenposters, in mijn volhangende kamer, ook wilde kunnen maken.
Mijn groei
Toen ik 19 was geworden, kreeg ik voor mijn verjaardag in combi met nét afgestudeerd zijn, van mijn stiefvader mijn eerste échte spiegelreflex. De Canon 1200D instapcamera met een 70-300 tamron lens. Daarmee is het grote avontuur écht begonnen!
Al snel werd de camera ingeruild voor een Canon 70D, daarna de 7D MII en nu al enkele jaren de 5D MIV. Al snel werd mijn passie groot genoeg om, na het hebben van mijn eerste toestel, mijn bijberoep op te starten. Na lang wikken en wegen werd mijn bijberoep met tijd mijn hoofdberoep!
Mijn paard was in 2015 anderhalf jaar ‘out’ wegens ernstige blessure. De tijd die ik anders spendeerde aan paardrijden, werd tijd die ik stak in fotografie. Toen ben ik zelf workshops gaan volgen van grote namen in de hondenfotografie; met onder andere Claudio Piccoli en Monica van der Maden. Toen leerde ik veel collega’s kennen die tot op de dag van vandaag nog steeds rond mij staan. Het werd snel zo druk, dat ik van een fulltime job in loondienst ben overgegaan naar parttime jobs. Omdat ik ook naast fotograferen gepassioneerd bezig was met mijn paard, werk en huishouden, liep helaas niet alles zoals gepland. Ik heb heel veel pieken en dalen gezien. Ik was zo gepassioneerd bezig, dat ik mezelf in 2020 in een flinke burn-out heb gewerkt.
Toen ik na maanden moeizaam terug begon te werken, leek herstel een eeuwigheid te duren. 9 maanden na mijn diagnose ben ik fulltime begonnen voor mezelf. Om mij te kunnen focussen op wat ik écht graag doe in het leven én mezelf de tijd te geven voor herstel. Dit heeft zeker nog 2 jaar een zware impact gehad op mijn leven. Gemakkelijk? Nee, maar wat is het leven zonder een goede portie uitdaging en creativiteit? (zeg ik nu :p ) Tot op heden moet ik wel nog steeds rekening houden met de planning en voldoende rust.
Momenteel werk ik (variabel) 3 dagen in de week freelance met aanvullend alles van fotografie-opdrachten. Sinds mijn burn-out ben ik vaak graag bezig met zelfontwikkeling en mindset. Het geeft mij een positieve boost in het hedendaags drukke leven. Ook organiseer ik nu samen met mijn dierbare collega-vriendin Lieselotte van LCPD fotoreizen naar het buitenland waar we andere fotografen begeleiden tijdens diverse fotoshoots en een boost geven in hun bedrijf.
Mijn fotografie ‘equipment’:
Canon 5D Mark IV
Canon 7D MarkII
Canon 16-35 f2.8
Canon 50mm f1.4
Canon 85mm f1.2
Canon 70-200 f2.8
Mijn wederhelft
Mijn vriend Lorenzo is sinds de start altijd de reden geweest dat ik dit werk kan doen. Hij is mijn steun en toeverlaat in de mooiste en zwaarste dagen en zonder hem was dit helemaal niet mogelijk geweest.
Mijn blije beestenboel
Meet the gang:
Bamaris
Dressuur gefokte KWPN merrie van 2006, die ik heb leren kennen eind 2012. Mijn “harthorse”, vriendinnetje waar ik intens veel mee heb meegemaakt. Nu is ze helaas met vervroegd pensioen door een aandoening. Echter staat ze nog heel graag model voor de lens.
Frisco
Britse Korthaar kater van 2016, onze lieve sociale “dikkie” die graag iedereen bij ons thuis verwelkomt en ons elke ochtend met veel liefde komt wakker maken.
Ola
Een adoptiekatje van 2022. Een bengeltje op zijn zachtst uitgedrukt. Enorm lief, extreem schattig en aanhankelijk, maar kan ook zeer zeker de echte kattenstreken uithalen.
